children's books for u

Children's Books For U - Bestelformulier (google.com)

Zo'n twee maanden geleden startte dit leuke project na conversaties met de Oekraïense illustrator Viktoria Soltis-Doan. Ik stelde voor om samen een boekje te maken en met de opbrengst van het boekje haar illustraties te betalen en als het  lukte, een nieuwe illustrator aan het werk te helpen. Dat lukte. Met de hulp van enkele mensen die meerdere boekjes kochten en veel mensen die een boekje kochten, hadden we ruimte voor twee nieuwe illustrators. Özlem Uyar en Hilde Lieten schreven de twee  volgende verhalen.

Al snel slaagde Hilde er in een nieuwe illustrator te kunnen engageren. Ze vroeg Sil Janssen van het Natuurhulpcentrum om een verhaal te schrijven. Het werd een mooie samenwerking tussen hen beiden en Viktoria Franko die de illustraties maakte. Intussen nam Hilde, die gebeten was door de microbe, contact op met PXL waar Oekraïense vluchtelingen lessen Nederlands volgen bij Thomas Donvil. Ze overtuigde Thomas van haar idee om met deze groep een nieuw boekje te schrijven... Intussen schreef ik zelf enkele verhaaltjes voor een boek van Halyna Budova, een Oekraïense uitgever. Diezelfde Halyna bracht ik in contact met de Amerikaanse Rasika Rasjput Oke die samen een verhaal gingen schrijven over hoe het is om je land te ontvluchten. Özlem legt de laatste contacten voor een nieuwe schrijver.  Langzaam ontstaat er een rimpeling in het water.

Het is niet het einde van weer maar eens een waanzinnige, misdadige oorlog maar misschien wel een klein begin van zon in levens van mensen... Vind je het ook een leuk project? Of wil je zo'n illustrator ondersteunen door je eigen verhaal te laten tekenen? Geef me een seintje:)

De medewerkers in België werken gratis. De volledige opbrengst gaat naar de illustratoren.

Boekjes kan je bestellen via het formulier hierboven, of via mijn mail. 

 

Krantenkoppen geven me een zwaar hoofd -

Brieven aan mijn moeder Koffieverzen Lente

Wat als vliegenkon...

De wereld rent voorbij, alles gaat steeds sneller, meer en meer krijgt stress de bovenhand. De eenvoud van één op één verdwijnt, de druk van de massa neemt toe, steeds meer presteren moeten we. 

Wie we zijn, verdwijnt in de toenemende regels en richtlijnen. Steeds minder vinden we een weg om onze eigenheid te laten spreken. Zo graag willen we gezien, gevoeld en gehoord worden in deze immense mensenzee.

Konden we maar wat meer ons zelf zijn in deze wereld die voor zijn grootschaligheid knaagt aan onze natuurlijke wortels. 

Wat als we vleugels hadden? Lees ervaringen van lezers over mijn boeken

 

De lijn

Er was eens een lijn die helemaal alleen in de vlakte leefde. Verdrietig mompelde ze tegen zichzelf.
'Niemand vindt me aardig. Iedereen loopt me voorbij en ziet me niet staan. Ik ben voor niemand van belang.'
Dag na dag zag ze de zon opkomen en weer ondergaan en bij avond zag ze de maan en de sterren aan de hemel verschijnen. De aarde raasde door de ruimte en draaide duizelingwekkend snel rond haar as maar de lijn bleef dag na dag onbeweeglijk liggen.
Op een dag lag ze zo, uitgestrekt aan de rand van het water en zuchtte diep. 
'Als ik zo weinig zin heb, wat doe ik hier dan nog? Ik kan even goed verdwijnen.'
En net toen ze op het punt stond om op te lossen in het niets, voelde ze een straal van de zon op haar schouder tikken.
'Wat doe je?' vroeg de straal.
'Ik verdwijn,' zei de lijn. 'Ik heb geen vrienden en ik heb geen nut.'
'Ik zie het anders,' antwoordde de zon.
'Als ik vanuit de hemel op je neerkijk, zie ik hoe jij de grens tussen de hemel en de aarde vormt. Je bent de horizon. Voor iedereen in de wereld is de horizon een baken van veiligheid en zekerheid. Zonder horizon zouden de mensen het noorden kwijt zijn en niet lang overleven.'
'Maar ik ben zo alleen,' zei de horizon, 'er is niemand zoals ik.'
De zon glimlachte.

'Dat zeg je tegen mij? Net als ik ben jij uniek en dat moet ook zo zijn. Hoe verwarrend zou de wereld zijn met twee horizonnen? Je bent niet alleen. Ik ben er en de vogels en de bloemen en de bomen en de lucht en de aarde... We zijn er allemaal voor jou. Maar alles kan er alleen maar zijn als er een horizon is.'
Een zeilboot naderde en gleed statig over de lijn.
Op het strand in de verte stond een kind dat lachend naar de einder wees.
'Kijk, riep het blij. 'Er danst een bootje met de horizon..'