ArtRose- vive la résistance!
Juni 24, na een lange, natte winter waarin overal in België de schimmels opduiken, hang ik bijna met mijn kin op de grond.
Pijnlijke ontstekingen in al mijn artrose-gewrichten maken van elke wandeling een muur en van de ochtenden een tranendal.
Vijftien jaar en misschien ook wel vijftien verschillende artsen, hebben me geen enkel soelaas gebracht sinds de dag dat ik mijn geliefde aikido-trainingen moest opgeven door de pijn.
En dan, een ontmoeting met een kinesiste, die me zegt: genezen is een actief proces, je moet er zelf iets voor doen. Ze adviseert me een koolhydraatarm dieet en terug bewegen. En oefeningen voor mijn vingers. We zijn nu zeven maanden later, ik ben een paar kilo lichter, en de ontstekingen ook. De artrose is veranderd van een vurige draak die spijkers in mijn knoken hakte, in een oude, vervelende knager die mijn knoken verstramt maar niet meer zo intensief martelt.
In de gym train ik op mijn eigen ritme wat vetrollen weg.. . en mijn vingers bewegen en bewegen en vormen een prachtige bloemenzee.... Ik kan het alleen maar aanbevelen, je koolhydraten beperken tot het minimum en ook de zuivel een beetje beperken, en bloemen maken ook, he, bloemen maken:)







